تاثیر حاد فعالیت مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر فشارخون زنان میان سال مبتلا به پرفشارخونی و پیش پرفشارخون

فشارخون بالا یکی از عوامل اصلی مرگ و میر است و جستجوی روش های کنترل بهتر آن همواره از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر فشارخون پس از فعالیت (PEH) در زنان پرفشارخون و پیش پرفشارخون بود.

24 آزمودنی داوطلب به طور تصادفی در دو گروه 12 نفری شامل بیماران پیش ‍ پرفشارخون (فشارخون: 5/12 الی14 میلی متر جیوه، سن: 88/1 ± 5/54 سال و شاخص توده بدن: 1/2 ± 05/27 کیلوگرم بر مترمربع) و پرفشارخون (فشارخون: 5/14 الی 16 میلی متر جیوه، سن: 05/2 ± 25/55 سال و شاخص توده بدن: 93/1 ± 51/27 کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. هر دو گروه سه جلسه مختلف به فاصله هفت روز شامل کنترل، تمرین مقاومتی (3 ست با 20-30درصد یک تکرار بیشینه (1RM) با محدودیت جریان خون و تمرین مقاومتی (3 ست با 70%1RM) بدون محدودیت جریان خون را تجربه کردند. فشارخون و ضربان قلب در شرایط استراحت قبل از فعالیت، در فاصله استراحت بین ست ها و در دقیقه های 15، 30، 45، 60، 120 بعد از فعالیت و همچنین در شرایط استراحتی 24 ساعت بعد از فعالیت ثبت شد. داده ها با تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر گروهی در سطح معنی داری P<0.05 مقایسه شدند.

در هر دو گروه پس از فعالیت مقاومتی کاهش های معناداری در مقادیر فشارخون سیستولی (SBP)، دیاستولی (DBP) و فشار میانگین شریانی (MAP) و همچنین ضربان قلب (HR) مشاهده شد که مقدار کاهش ها در جلسه تمرین با کاهش جریان خون شدت بیشتری داشت (001/0<p در همه موارد).

به نظر می رسد تمرینات مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون در کاهش فشارخون بیماران فواید بیشتری داشته باشد.