مطالعه ی فرآیند گلایکه شدن آنزیم کربنیک انیدراز II انسانی و بررسی تاثیر روزه داری بر فعالیت آنزیم، با استفاده از روش های طیف سنجی

گلایکه شدن، اتصال غیرآنزیمی بین گروه کربونیل قندها با گروه های آمین پروتیین ها است که این فرآیند منجر به ایجاد تغییرات ساختاری و عملکردی در پروتیین ها می گردد. محصولات نهایی فرآیند گلایکه شدن پیشرفته  (Advanced glycation end-product ,AGEs) آخرین مرحله در این فرآیند است که ماهیتی به شدت اکسیدکننده و طبیعتی بسیار تخریبی دارد و عوارض زیادی را برای بیماران دیابتی ایجاد می کند.

در این تحقیق اثر 3- بتا- هیدروکسی بوتیرات یا به عبارتی تاثیر روزه داری بر فرایند گلایکه شدن آنزیم کربنیک انیدرازII  انسانی در شرایط فیزیولوژیکی (دمای 37 درجه ی سانتی گراد و pH معادل 4/7) با استفاده از روش های مختلف طیف سنجی فرابنفش- مریی (UV-Vis)، فلویورسانس و دو رنگ نمایی چرخشی (CD) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور نمونه های مختلف آنزیم کربنیک انیدراز II انسانی کنترل (بدون گلوکز و 3- بتا- هیدروکسی بوتیرات)، آنزیم در حضور گلوکز تنها، آنزیم در حضور 3- بتا- هیدروکسی بوتیرات تنها و آنزیم در حضور گلوکز و 3- بتا هیدروکسی بوتیرات به مدت 35 روز تیمار گردید.

نتایج نشان می دهد که 3- بتا- هیدروکسی بوتیرات، که در زمان روزه داری به مقدار بسیار زیاد در بدن افزایش می یابد، به عنوان مهارکننده ی فرایند گلایکه شدن عمل کرده و منجر به کاهش عوارض اتصال قند به آنزیم می گردد و از تشکیل AGEs جلوگیری می کند و مانع تغییر فعالیت سینتیکی آنزیم می شود.

روزه داری می تواند با افزایش چشمگیر در میزان تولید 3- بتا- هیدروکسی بوتیرات به عنوان یک مهارکننده ی فرایند گلایکیشن، نقش مهمی را در حفظ سلامت بدن و رفع عوارض بسیاری از بیماری ها از جمله دیابت ایفا کند.