بررسی آثار و پیامدهای اقامتگاه ‏های بوم‏گردی بر جوامع روستایی (مطالعه موردی: روستاهای کنگ و درخت سپیدار استان خراسان رضوی)

پژوهش های نظری و تجربی نشان می دهد، اقامتگاه های بوم گردی، نقش مهمی در توسعه و جذب گردشگران ایفا می کند و تاثیرات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی بسیاری بر جامعه میزبان دارد. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه آثار و پیامدهای اقامتگاه های بوم گردی دو روستای کنگ (شهرستان طرقبه شاندیز) و درخت سپیدار (شهرستان مشهد) اختصاص یافته است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و برای گردآوری اطلاعات از روش های کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. با فرمول کوکران تعداد 184 نفر از روستای کنگ و 77 نفر از روستای درخت سپیدار به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و مورد پرسشگری قرار گرفتند. میزان اعتبار (روایی شاخص ها) توسط 10 نفر از داوران متخصص در حوزه مطالعات گردشگری ارزیابی و تایید گردید. پایایی پرسش نامه با آزمون کرونباخ 0.79 به دست آمد و داده ها در قالب روش تحلیل عاملی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. با توجه به میزان شاخص آزمون کایزر مایر (KMO) و بارتلت، برابر با 797/ 0 و با سطح معناداری 000/0 به دست آمد و نتایج نشان داد ، اقامتگاه ها از بعد اقتصادی و زیست‏ محیطی و کالبدی با میزان 75/0 و 74/0 بیشترین بار عاملی را به خود اختصاص می‏دهند. برای پی بردن به تفاوت فضایی اثرات اقامتگاه‏ های بوم‏گردی در روستاهای کنگ و درخت سپیدار از آزمون یومان ویتنی استفاده شد و چون مقدار سطح معناداری بیشتر از 05/0 است، نشان‏ دهنده تفاوت اثرات اقتصادی و زیست ‏محیطی در دو روستای مورد مطالعه است.