اثر حفاظتی عصاره فلاونوییدی بذر خارمریم و ریشه شیرین بیان بر روی سلول های کبدی در موش صحرایی

از جمله وظایف اصلی و عمده کبد متابولیسم گزنوبیوتیک ها و سم زدایی می باشد. اما در برخی موارد در طی متابولیسم این مواد متابولیت های سمی و فعالی ایجاد می شوند که می توانند موجب آسیب سلول های کبدی و در نتیجه بیماری های کبد گردند. استفاده از مواد طبیعی با منشای گیاهی در درمان بیماری های مختلف از جمله بیماری های کبدی در طب سنتی، تاریخچه ای طولانی دارد.
در این مطالعه اثر حفاظتی عصاره پلی فنلی بذر خارمریم و ریشه شیرین بیان بر روی سلول های کبدی موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفته است.
روش تحقیق: به منظور ایجاد آسیب کبد از سم تیواستامید استفاده شد. عصاره ها با دوز 25 میلی گرم بر کیلوگرم و تیواستامید با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت درون صفاقی تزریق شد. میزان فعالیت آمینوترانسفرازهای سرمی(SGOT و SGPT)، آلکالین فسفاتاز، بیلی روبین، سدیم و پتاسیم به عنوان شاخص های آسیب کبدی برای بررسی اثر حفاظتی عصاره ها در برابر تیواستامید بر روی کبد اندازه گیری شد.
میزان فعالیت آمینوترانسفرازهای سرمی، آلکالین فسفاتاز و بیلی روبین در گروه های دریافت کننده تیواستامید به همراه عصاره نسبت به گروه تیمار شده با تیواستامید بدون عصاره کاهش معنی داری را نشان داد (0.001> p).
نتایج به دست آمده نشان دهنده اثر حفاظتی موثر این عصاره ها در برابر آسیب های ناشی از سم کبدی تیواستامید می باشد که به واسطه اثر آنتی اکسیدانی ترکیبات پلی فنلی است.