مطالعه تجربی تاثیر زبری سطح اولیه بر نیروهای فرایند کوبش سطح و حد دوام قطعات فولاد سخت کاری شده 4130

ماشین کاری قطعات ساخته شده از فولادهای سخت کاری شده، که سختی آنها عمدتا بالاتر از 45 راکول سی است، سخت تراشی نامیده می شود. این قطعات که عمدتا در شرایط بارگذاری خستگی کار می کنند، نیازمند مقادیر پایین زبری سطح (در حد 15/0 میکرومتر Ra) هستند که در حالت عادی با فرایند سخت تراشی و کوبش بعد از آن، قابل حصول نمی باشد. فرایند سنگ زنی، با وجود بهبود در صافی سطح قطعات، از یک سو منجر به افزایش تنش های پسماند کششی شده و از سوی دیگر به دلیل شوک های حرارتی شدید، نواحی جوانی زنی ترک را ، افزایش می دهد و بنابراین ممکن است استحکام خستگی را کاهش دهد. در این مقاله، تاثیر افزوده شدن یک فرایند سنگ زنی قبل از فرایند کوبش بر صافی سطح و نیروهای فرایند مطالعه شده و با هدف در نظر گرفتن تاثیرات فرایند سنگ زنی بر استحکام خستگی، تنش های پسماند و حد دوام قطعات تولید شده توسط طرح فرایند ساخت سخت تراشی، سنگ زنی و کوبش ساچمه ای فولاد سخت کاری شده 4130، مورد مطالعه تجربی قرار گرفته است. بر اساس نتایج حاصل، در نمونه هایی که قبل از فرایند کوبش، سنگ زنی شده باشند، زبری سطح به طور متوسط 56/91 درصد بهبود یافته و نیروهای فرایند کوبش به طور متوسط 52/39 درصد کاهش یافته و در عین حال، تنش های پسماند سطحی فشاری هستند. در نتیجه این عوامل، حد دوام قطعات تولیدی به طور متوسط 95/10 درصد نسبت به نمونه سخت تراشی افزایش یافته است.