اثر مخلوط قارچ کش های کار بندازیم، ایپرودیون و تبوکونازول روی Sclerotinia sclerotiorum

قارچ خاکزی Sclerotinia sclerotiorum  یا کپک سفید عامل بیماری مخرب پوسیدگی ریشه و ساقه گیاهان بسیاری است. مبارزه شیمیایی با توجه به عدم وجود رقم هایی با مقاومت بالا، به عنوان مهم ترین روش مدیریت این بیمارگر گیاهی است. اما استفاده مکرر از قارچ کش ها منجر به بروز سویه های مقاوم در جمعیت بیمارگر می شود. استفاده از قارچ کش هایی با نحوه اثر متفاوت، به خصوص آنهایی که اثر تشدیدکننده دارند، از مهم ترین روش های ضدمقاومت به قارچ کش ها است.

اثر نسبت های مختلف مخلوط دو به دو قارچ کش های کاربندازیم، ایپرودیون و تبوکونازول روی رشد پرگنه چهار جدایه S. sclerotiorum، و بررسی خاصیت تشدیدکننده احتمالی آنها در شرایط درون شیشه ای در این پژوهش، مورد آزمایش قرار گرفت. جدایه های بیمارگر در محیط کشت سیب زمینی- دکستروز- آگار حاوی غلظت های مختلف از مخلوط قارچ کش ها کشت شدند و مقادیر EC50 و فاکتور تشدیدکنندگی برای نسبت های مختلف مخلوط قارچ کش ها محاسبه گردید.

مخلوط تبوکونازول: کاربندازیم به نسبت 7:1، روی همه جدایه ها اثر تشدیدکنندگی و بازدارنده داشت و مخلوط کاربندازیم: ایپرودیون به نسبت 9:1روی سه جدایه اثر تشدیدکنندگی و بازدارنده نشان داد.

مخلوط تبوکونازول: کاربندازیم به نسبت 7:1، بهترین اثر تشدیدکنندگی و بازدارندگی از رشد تمام جدایه های بیمارگر را داشت، بنابراین پتانسیل به کارگیری در برنامه مدیریت S. sclerotiorum را دارد.