تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی و مقاومتی بر بیان AMPK, PGC-1α و TFAM سلولهای قلبی رتهای سالمند
به تدریج با افزایش سن تغییرات فیزیولوژیکی در سیستم قلبی و عروقی رخ میدهد، این تغییرات موجب بیماریهای قلبی- عروقی که از عوامل مهم مرگ و میر در سالمندان است، میشود. هدف این پژوهش بررسی اثر تمرینات تناوبی و مقاومتی بر بیوژنز میتوکندری میوسیت قلبی رتهای سالمند بود.
30 سر رت سالمند 23 ماهه و با وزن 2/437 گرم به صورت تصادفی به 3 گروه، 10تایی، تمرین تناوبی (IT)، تمرین مقاومتی با شدت بالا(HIRT) و گروه کنترل(C) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی نردبان با شدت زیاد (80 درصد از MVCC)، و تمرین تناوبی با شدت 40 تا 80 درصد سرعت بیشینه از هفته اول شروع و با30 تا 110درصد سرعت بیشینه از هفته چهارم به بعد ادامه دادند. تمرینات به مدت هشت هفته و 5 روز در هفته اجرا شد.. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی جداسازی بافت قلب انجام شد. تجزیه تحلیل آماری با استفاده از آزمون آنوا و سطح معنی داری 05/0≥P بود.
یافته ها یافتههای این تحقیق نشان داد که سالمندی باعث کاهش معنادار بیان AMPK, PGC-1α و TFAM در بافت قلب رتهای صحرایی سالمند شده است(000/0P=). بعداز هشت هفته مداخله بیان AMPK, PGC-1α, TFAM در هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری یافت،(000/0P=). همچنین بین روش های تمرینی بر بیان AMPK, PGC-1α, TFAM تفاوت معنی داری مشاهده شد(000/0P=).
نتایج تحقیق نشان میدهد تمرینات تناوبی و مقاومتی میتواند بیان پروتیینهای مرتبط با بیوژنز میتوکندری را بهبود بخشد. بنابراین برخورداری از سطوح منظم تمرینات تناوبی و مقاومتی میتواند راه کار مناسبی برای تغییرات مطلوب در عوامل خطرزای قلبی عروقی در افراد مسن باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.