مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه و آموزش مهارت مثبت اندیشی بر تبعیت از درمان و اضطراب کرونا در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

دیابت بیماری مزمنی است که نقش مهمی در کاهش سلامت و کیفیت زندگی دارد و مبتلایان به آن اضطراب بالا، رفتارهای خودمراقبتی و تبعیت از درمان پزشکی پایینی نشان می دهند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه و آموزش مهارت مثبت اندیشی بر تبعیت از درمان و اضطراب کرونا در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون (سه گروه) با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلا به دیابت نوع 2 عضو انجمن دیابت مراجعه کننده به مرکز بهداشت شهر اهواز در سال 1399 بود که از بین آنها، 45 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (هر گروه 15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه تبعیت از درمان بیماری های مزمن مدانلو و مقیاس اضطراب کرونا علیپور و همکاران بود. گروه آزمایش اول طی مدت 12 جلسه 60 دقیقه ای تحت درمان فراتشخیصی یکپارچه بارلو و همکاران و گروه آزمایش دوم به مدت 8 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش مهارت مثبت اندیشی براساس نظریه سلیگمن قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه مداخله روان شناختی دریافت نکردند. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه، تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی انجام گردید.

نتایج نشان داد که هر دو درمان فراتشخیصی یکپارچه و آموزش مهارت مثبت اندیشی باعث ارتقای تبعیت از درمان و کاهش اضطراب کرونا در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 گردید(01/0 > p). در مقایسه دو نوع روش درمان فراتشخیصی یکپارچه و آموزش مهارت مثبت اندیشی بر تبعیت از درمان و اضطراب کرونا در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تفاوتی مشاهده نگردید. نتایج نشان داد که هر دو درمان اثری مشابه بر بهبود تبعیت از درمان و کاهش اضطراب کرونا در بیماران دارند.

نتایج پژوهش بیانگر تاثیر معنادار درمان درمان فراتشخیصی یکپارچه و آموزش مهارت مثبت اندیشی بر بهبود تبعیت از درمان و کاهش اضطراب بیماری کرونا در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 است. بنابراین روان شناسان و مراکز درمانی می توانند از درمان فراتشخیصی یکپارچه و آموزش مهارت مثبت اندیشی در بهبود وضیعت بیماران مبتلا به دیابت استفاده کنند.