تاثیر فعالیت منتخب بدنی بر حرکت پذیری و کنترل حرکات ظریف زنان سالمند

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر روش های تمرین ترکیبی (پیلاتس و باراسل) بر مولفه های حرکت پذیری و چالاکی دستی زنان سالمند بود.

تعداد 30 نفر از زنان سالمند سالم بالای60 سال مراجعه کننده به سرای محله گرگان در شهر تهران، به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره تجربی و کنترل، تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته و در هر هفته 3 جلسه 60 دقیقه ای به تمرین پرداختند. گروه کنترل در این مدت هیچ گونه مداخله-ای دریافت نکردند و به فعالیت روزمره خود پرداختند. مولفه های حرکت پذیری و چالاکی دستی با استفاده از آزمون برخاستن و رفتن زمان دار (TUG) و پوردوپگبورد در مراحل پیش آزمون و پس آزمون سنجیده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری (آنوای مختلط 2×2) و آزمون تی همبسته در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.

نتایج نشان داد 8 هفته تمرینات ترکیبی پیلاتس و باراسل، تاثیر معناداری بر سطح چالاکی دستی و حرکت پذیری گروه تجربی نسبت به گروه کنترل دارد (001/0=P) .

با توجه به یافته های تحقیق به نظر می رسد این تمرینات می تواند موجب بهبود چالاکی دستی و حرکت پذیری سالمندان گردد؛ لذا می توان، چه در منزل و چه در مراکز توانبخشی و نگهداری سالمندان، به منظور بهبود کیفیت زندگی روزمره و حفظ استقلال سالمندان از آن بهره برد.