بررسی بینامتنیت در نوشتار فارسی آموزان خارجی برمبنای نظریه ژنت (مطالعه موردی در موسسه دهخدا)

در مطالعه حاضر به بررسی شاخصهای بینامتنیت ژنتی در نوشتار فارسی آموزان خارجی پرداخته شده است. این شاخصها تحت سه عنوان بین امتنیت صریح، غیرصریح و ضمنی آمده اند. داده های گروه آزمایش در این پژوهش از میان 20برگه انشای فارسی آموزان موسسه دهخدا جمع آوری شده است. شرکت کنندگان در این پژوهش در دو گروه آزمایشو کنترل دسته بندی شده اند. آزمودنی های گروه آزمایش بیست نفر از فارسی آموزان درسطح فوق میانی بودند و افراد گروه کنترل، دو نفر فارسی آموز سطح فوق میانی این موسسه بودند که به طور تصادفی انتخاب شدند. نتایج حاصل از بررسی این داده هانشانگر استفاده از شاخص بین امتنیت صریح و به میزان کم در نوشتار این فارسی آموزان بوده است. در بررسی این داده ها به دنبال یافتن شاخصهای بین امتنیت ژنتی در ارتباط بامنابع آموزشی مهارت خواندن بودیم. تاش برای تغییر شیوه آموزش مهارت خواندن درگروه کنترل و آموزش کاربردی مواد آموزشی در ارتباط با مهارت های نوشتن و صحبت کردن سبب بهبود این شاخص و افزایش میزان به کارگیری آن در تولیدات نوشتاری فارسی آموزان شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که آموزش در گروه کنترل سبب بهبود ارجاعات متنی به طور خاص و استفاده از عبارتها و جمات تدریس شدهدر نوشتار فارسی آموزان شده است. البته به دلیل محدود بودن دانش فارسی آموزان به منابع آموزشی ارایه شده، شاخص بین امتنیت صریح همچنان تنها شاخص به کاررفته درتولیدات نوشتاری این فارسی آموزان باقی ماند.