برخلاف امواج؛ الزامات نجات توافق هسته ای ایران

پس از سه سال تحمل ناکامی ها و پیامدهای تحریم های «فشار حداکثری» آمریکا که بر ایران پس از خروج دولت ترامپ از برجام(توافق هسته ای ایران) در سال 2018 اعمال شد، دولت بایدن با قول دادن به یک تغییر مهم اشاره کرد. برای انجام یک سیاست خارجی که با دیپلماسی هدایت شود. مذاکرات با میانجیگری اتحادیه اروپا که قبلا در نیمه اول سال 2021 انجام شده است،اگرچه با برخی موانع تاکتیکی و فقدان شتاب مواجه شده است، با این وجود زمینه هایی برای خوش بینی محتاطانه در مورد نجات برجام و بازگشت همه امضاکنندگان به پایبندی کامل به آن فراهم می کند. شرایط و ضوابط معامله را می توان تضمین کرد.سوال مهمی که این مقاله به آن می پردازد این است که الزامات کلیدی مورد نیاز برای یک نتیجه پایدار مذاکرات آتی چیست.این تحقیق مبتنی بر نقد شکست تحریم های «فشار حداکثری» دولت ترامپ از چارچوب نظری جنگ اخلاقی یا عادلانه و دیدگاه های سودگرا و واقع گرا است.روش تحقیق مشاهده انتقادی و تحلیل تجربی است. بررسی این مقاله از مسیر تاریخی تحریم های آمریکا علیه ایران نیز با نشان دادن واضح این موضوع که در دوره های اتکای بیش از حد ایالات متحده به تحریم ها به استثنای ابزارهای دیگر سیاست خارجی، از جمله ابزارهای دیپلماسی، تعامل سیاسی، و انگیزه های اقتصادی، از این انتقاد حمایت می کند. دولت های متوالی نتوانستند اهداف و مقاصد سیاست خارجی خود را در قبال ایران پیش ببرند. این مقاله استدلال می کند که نجات توافق هسته ای ایران و بازگرداندن مزایای آن برای همه امضاکنندگان، مستلزماجرای تغییرات اساسی سیاست ایالات متحده است. همچنین لازم است نهاد سیاست خارجی اتحادیه اروپا تلاش های خود را برای تقویت تمایل بایدن برای بازگشت به برجامبا حسن نیت و با تعهد کامل قابل اثبات به مفاد توافق اولیه هدایت کند.