بررسی وضعیت تاب آوری در مادران کودکان تحت دیالیز مراجعه کننده به بیمارستان های منتخب دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران

کودکان تحت دیالیز نیازمند مراقبت های بلندمدت هستند. بیماری فرزند و شرایط مرتبط با درمان و مراقبت از وی مادر را با تنش های روانی مختلف مواجه می کند. تاب آوری سبب حفظ قدرت تصمیم گیری و عملکرد مطلوب در شرایط تنش زا می شود. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت تاب آوری در مادران کودکان تحت دیالیز انجام شد.

این پژوهش توصیفی-مقطعی بر روی کلیه مادران کودکان تحت دیالیز در مرکز طبی کودکان، بیمارستان مفید، بیمارستان علی اصغر و بیمارستان بهرامی انجام شد. تعداد 166 نفر از مادران واجد شرایط به صورت سرشماری انتخاب شدند و پرسشنامه دو قسمتی اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون  را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با استفاده از نسخه 22 نرم افزار SPSS در سطح معنی داری زیر 05/0 انجام شد. 

میانگین تاب آوری برابر با 35/3 از مجموع 4 نمره بود و در سطح قوی قرار داشت. همچنین میانگین ابعاد شایستگی/استحکام شخصی، اعتماد به غرایز شخصی، تحمل عواطف منفی، مهار و معنویت در افراد به ترتیب برابر با 37/3، 17/3، 43/3، 45/3 و 33/3 بود. تاب آوری مادران کودکان تحت همودیالیز به صورت معنی داری بیشتر از کودکان تحت دیالیز صفاقی بود (047/0=p). بین سن مادر، تحصیلات مادر، وضعیت ابتلای مادر، سن کودک، جنسیت کودک، تعداد فرزندان خانواده و مدت زمان دیالیز و میانگین تاب آوری مادران ارتباط معنی داری وجود نداشت.

وضعیت تاب آوری در سطح مناسبی قرار داشت. با توجه به اهمیت تاب آوری توصیه می شود زمینه برای ارایه مداخلات آموزشی و توانمندسازی برای والدین کودکان مبتلا به بیماری های مزمن فراهم شود.