شادکامی و خودکارآمدی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندان

شاد بودن جامعه یکی از عوامل بسیار موثر در توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و سیاسی است و موجب کاهش نابسامانی خانوادگی و طلاق، افزایش میل و رغبت تحصیلی، دل به کار دادن و افزایش تولید است. این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین متغیرهای شادکامی و خودکارآمدی با برخی متغیرهای جمعیت شناختی در میان گروهی از دانشجویان صورت پذیرفت.

این  مطالعه توصیفی مقطعی در سال98-1397 بر روی 371 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند به روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد. اطلاعات توسط پرسشنامه  شادکامی آکسفورد و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار  spssنسخه 26 و با آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی(همبستگی، تی تست وآنالیز واریانس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین سنی دانشجویان شرکت کننده در  مطالعه 95/2 ±23/22 سال بود، میانگین نمره شادکامی
81/14±65/28  بود، میانگین خودکارآمدی نمره 44/9±5/60 بدست آمد. متغیرهای سن، جنس، مقطع تحصیلی با شادکامی ارتباط معنی داری داشت (05/0>P). شاخص خودکارآمدی نیز با عواملی همچون سن، جنس، وضعیت تاهل و مقطع تحصیلی ارتباط معنی دار داشت (05/0>P).

برخی از عوامل دموگرافیک درشادکامی و خودکارآمدی در دانشجویان موثر هستند در همین راستا جهت ارتقای سلامت روان و اهمیت شادی در بهداشت روان دانشجویان توصیه می گردد این عوامل را به طور کامل باید شناخت و متناسب با آنها برنامه ریزی های لازم صورت پذیرد.