پراکندگی جغرافیایی اقلیت های بازرگان (ارامنه، هندی ها، یهودیان، زرتشتیان) در ایران عهد شاه عباس اول صفوی

اقلیت‌های بازرگان یک گروه فعال در اقتصاد ایران عهد صفویه بودند. در این دوره، به‌علت تحولات داخلی و خارجی همچون منازعات مرزی، ورود کمپانی‌های تجاری اروپایی به ایران و اقدامات پادشاهان صفوی برای بهبود اوضاع اقتصادی، مسیرهای تجاری تغییر کرد. بازرگانان ارامنه، هندی‌ها، یهودیان و زرتشتیان نیز متناسب با منافع مالی، اقتصادی و سیاسی در نقاط مختلف ایران پراکنده شدند.این پژوهش با روش مطالعه کتابخانه‌ای و شیوه توصیفی-تحلیلی، ضمن بررسی پراکندگی جغرافیایی اقلیت‌های بازرگان در قلمرو صفوی، به تبیین چرایی و چگونگی این امر می‌پردازد. یافته پژوهش حاکی از آن است که پراکندگی جغرافیایی اقلیت‌های بازرگان نیز متاثر از مجموعه تحولات داخلی و خارجی ایران عهد صفویه بوده است؛ به شکلی که اجتماع و سکونت اقلیت‌های بازرگان در کنار مسیرهای تجاری‌ای بوده که از شمال، مرکز و جنوب ایران عبور می‌کرده‌اند. این بازرگانان تبدیل به واسطه حمل و نقل کالاهای تولیدی به سایر نقاط ایران و خارج از مرزهای سیاسی دولت صفویه، شدند.