بررسی اثر مقایسه ای لواستانین و زمیبروزیل بر روی سطح HDL-C بیماران دیابتی نوع 2

دیابت شایع ترین بیماری متابولیک انسان است.دیابت نوع 2 ترکیبی متغیر از مقاومت به انسولین و اختلال در ترشح انسولین است که منجر به اختلال در لیپیدهای پلاسما و غلظت لیپوپروتیین ها می گردد. دیس لیپیدمی از سایر عوامل خطر اصلی قلبی- عروقی است در ایجاد بیماری شریان کرونر اهمیت بیشتری دارد. در اکثر موارد شایع ترین الگوی دیس لیپیدمی در افراد دیابتی به صورت تری گلیسرید (TG) بالا و HDL-C پایین گزارش شده است. سطح پایینHDL-C در افزایش خطر بروز بیماری های قلبی-عروقی تاثیر زیادی دارد؛ به این علت این بررسی برای یافتن داروی موثر تر جهت افزایش HDL-C انجام گرفته است. در این بررسی 40 بیمار (13مرد -27 زن) دیابتی نوع دو به روش Cross over تحت درمان دو داروی ژمفیبروزیل و لواستاتین بطور جداگانه به مدت دو ماه قرار گرفتند و HDL-C قبل و بعد از مصرف دارو ها اندازه گیری شد.در تمامی بیماران مقادیر قند خون، کلسترول تام (TC) وTG قبل و بعد از درمان در حد طبیعی بودند و همچنین بیماران در طول درمان رژیم غذایی خود را تغییر نداده بودند. یافته های آزمایشگاهی جمع آوری و تجزیه و تحلیل گردید و رابطه میزان افزایشHDL-C و کاهش TC با مصرف لواستاتین و ژمفیبروزیل مورد بررسی قرار گرفت.
میانگین HDL-C و TC قبل از مصرف دارو به ترتیب mg/dl 36.5 و mg/dl 174.56 بود. میانگین HDL-C و TC بعد از مصرف لواستاتین به ترتیب mg/dl 43.30 و mg/dl 150.44 بود. میانگین HDL-C و TC بعداز مصرف ژمفیبروزیل به ترتیب mg/dl 43.33 و mg/dl 146.36 بود. لواستاتین باعث افزایش % 18.54 در HDL-C و کاهش %13.82 در TC شده و ژمفیبروزیل نیز باعث افزایش %18.62 در HDL-C و کاهش %05/16 در TC شده است. تفاوتی بین اثر لواستاتین و ژمفیبروزیل بر روی افزایش HDL-C مشاهده نشد (0.449=P)؛ همچنین تفاوتی بین اثر لواستاتین و ژمفیبروزیل بر روی کاهش TC نیز مشاهده نشده است (0.992=p). میزان افزایش HDL-C بعد از مصرف لواستاتین با جنسیت ارتباط داشت به طوری که باعث افزایش HDL-C به میزان بیشتر در زنان شده بود (0.006=p)؛ همچنین میزان افزایشHDL-C بعد از مصرف ژمفیبروزیل با جنسیت ارتباط داشت(0.035=p)به طوری که در زنان باعث افزایش بیشتری شده بود.