بررسی تاثیر اجرای مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی طالقانی ارومیه در سال 1397

دیابت یکی از بیماری های مزمن است که با مشکلات عروقی و عوارض جسمی و روانی خود می تواند کیفیت زندگی بیماران را مختل کند. عوارض مزمن این بیماری، ازجمله زخم پای دیابتی بر اهمیت درمان بر پایه خودمراقبتی در این بیماری می افزاید که تاثیری عمیق در بهبود کیفیت زندگی بیماران دارد. به همین دلیل مشارکت بیماران در امر درمان ضروری است. یکی از مهم ترین روش های رسیدن به این هدف استفاده از الگوی مراقبت مشارکتی است. مطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی با هدف تعیین تاثیر اجرای مدل مراقبت مشارکتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی بستری در بیمارستان طالقانی ارومیه انجام شد.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، 60 بیمار واجد شرایط به صورت نمونه گیری تصادفی از جامعه در دسترس انتخاب و به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. طی جلسه اول برای هر دو گروه، پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی و پرسشنامه دموگرافیک تکمیل شد. سپس برنامه اجرای مدل مراقبت مشارکتی برای گروه مداخله (شامل مراحل: انگیزش، آماده سازی، درگیرسازی، ارزشیابی) به صورت چهره به چهره و پمفلت به مدت 7 جلسه یک ساعته برگزار شد. سه ماه پس از اتمام برنامه مشارکتی، هر دو گروه مجددا نسبت به تکمیل پرسشنامه اقدام کردند.

یافته ها: 

بر اساس یافته های به دست آمده، میانگین نمرات کیفیت زندگی و ابعاد آن (به جز مولفه ی اوضاع اقتصادی) بین دو گروه مداخله و کنترل بعد از اجرای مدل مراقبت مشارکتی متفاوت بود (001/0> p). همچنین میانگین نمرات کیفیت زندگی و ابعاد آن (به جز مولفه های فعالیت روزانه، رضایت از زندگی و اوضاع اقتصادی) درون گروه مداخله بعد از اجرای مدل مراقبت مشارکتی نسبت به قبل از مداخله، به طور معنی داری افزایش یافت (001/0> p).

بحث و نتیجه گیری: 

اجرای مدل مراقبت مشارکتی بر بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی موثر هست. بنابراین توصیه می شود پرستاران بر اساس این تیوری به همراه ارزیابی نیازها و توانایی بیمار، آن ها را در خودمراقبتی تشویق کرده تا از وقوع و پیشرفت عوارض دیابت پیشگیری کرده و باعث کاهش هزینه های درمانی شوند.