طراحی و تدوین مدلی ساختاری برای مدیریت درگیری آموزشی دانشجویان (کاربرد تحلیل مسیر)

پژوهش حاضر با هدف طراحی و تدوین مدلی ساختاری برای مدیریت درگیری آموزشی دانشجویان انجام شد. شرکت کنندگان شامل 382 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور اندازه گیری متغیرهای پژوهش، از پرسشنامه های آستانه تحمل آموزشی، مدیریت درگیری تحصیلی و باورهای مثبت آموزشی استفاده شد. برای ارزیابی مدل پیشنهادی از نرم افزار آموس و روش تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها نشان داد که، با توجه به مقادیر شاخص های بدست آمده، داده ها با مدل تحقیق برازش دارد؛ متغیر آستانه تحمل آموزشی قادر است درگیری شناختی، درگیری رفتاری و درگیری عاطفی را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی کند؛ همچنین یافته ها نشان داد که متغیر باورهای مثبت آموزشی به طور مثبت و غیر مستقیم رابطه بین آستانه تحمل آموزشی و مدیریت درگیری تحصیلی را میانجی گری می کند. بنابراین و با توجه به نتایج این مطالعه افزایش میزان آستانه تحمل آموزشی و باورهای مثبت تحصیلی در دانشجویان باعث ارتقای سطح درگیری رفتاری، درگیری شناختی و درگیری عاطفی آن ها می شود و زمینه را برای مدیریت بهینه و مطلوب درگیری تحصیلی فراهم می کند.