اولویت بندی عوامل افزایش ریسک ایمنی در پروژه های ساخت نیروگاه های حرارتی

نیروگاه های حرارتی از نقطه نظر بروز حوادث شغلی از کانون های فوق العاده حساس در ایران به شمار می رود. برای کنترل حوادث شغلی در این حوزه اولین گام شناسایی علل بروز آنهاست. در این تحقیق برای نخستین بار از تکنیک دیمتل فازی و روش دالالا جهت ارزیابی و رتبه بندی ریسک های ایمنی در پروژه های ساخت نیروگاه های حرارتی بهره گرفته شده است. این تحقیق بصورت خبره محوره انجام گرفته است به همین منظور 15 نفر از خبرگانی که دارای سابقه کاری مناسب و آشنایی با ریسک و مدیریت ریسک داشتند بصورت هدفمند انتخاب گردیدند. تعداد 17 شاخص در سه بعد انسانی، تجهیزات و مدیریتی بر اساس مرور ادبیات و پیشینه تحقیق استخراج و توسط پرسشنامه به تایید خبرگان این صنعت رسید. سپس با استفاده از روش دیمتل فازی به بررسی تاثیرگذاری و تاثیرپذیری شاخص ها پرداخته شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد در بین زیرمعیارهای انسانی، نبود آموزش و تمرین ایمنی از بیشترین تاثیرگذاری و تاثیرپذیری برخوردار است؛ در بین زیرمعیارهای تجهیزات، عدم وجود تجهیزات کمک های اولیه از بیشترین تاثیرگذاری و معیار عدم تعمیر و نگهداری مناسب از میزان تاثیرپذیری بسیار زیادی برخوردار است. در بین زیرمعیارهای مدیریتی نیز عدم رهبری و حمایت مدیران ارشد سازمان به مساله ایمنی از بیشترین تاثیرگذاری و عدم ایجاد فرهنگ ایمنی از میزان تاثیرپذیری بسیار زیادی برخوردار است. در پایان با استفاده از روش دالالا به رتبه بندی عوامل پرداخته شد؛ نتایج حاکی از آن است که در بین زیرمعیارهای انسانی؛ نبود آموزش و تمرین ایمنی، در بین زیرمعیارهای تجهیزات؛ عدم تعمیر و نگهداری مناسب و در بین زیرمعیارهای مدیریت؛ عدم برنامه ریزی و پیشگیری مناسب رتبه های اول را کسب کرده اند.