مطلوبیت زیستگاه رودک عسل خوار (Mellivora capensis) در استان کرمان

با تشدید کاهش تنوع زیستی و فروافت زیستگاه به واسطه تخریب و تکه تکه شدن، محققان به دنبال یافتن معیارهایی برای اولویت بندی مناطق و گسترش سطح مناطق تحت حفاظت بر پایه پراکنش و فراوانی به ویژه گونه های شاخص هستند. رودک عسل خوار یکی از گوشتخواران متوسط جثه کشور است که پراکندگی افروتروپیکال داشته و یکی از آخرین حد های پراکندگی شمالی آن به ایران می رسد. اطلاعات پراکندگی و بوم شناختی این گونه نه تنها در ایران بلکه در کل محدوده پراکندگی آن در دنیا اندک است. در این مطالعه به گردآوری اطلاعات حضور این گونه در استان کرمان و استفاده از نقاط حضور بدست آمده برای شناسایی زیستگاه های بالقوه و عوامل زیست، زمین و اقلیمی موثر در پراکندگی گونه در کل سال پرداخته شد. ابزار مورد استفاده، الگوریتم حداکثر بی نظمی در محدوده استان کرمان بوده است. نتایج نشان داد بیش از یک پنجم مساحت استان برای زیست این گونه از مطلوبیت برخوردار است. بخش اعظم زیستگاه های مطلوب گونه در نیمه غربی استان در محدوده های ارتفاعات بیش از 2000 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند. دمای سالانه پایین تر و بارندگی بیشتر برای گونه مطلوب تر بوده و با افزایش دما و افزایش خشکی از مطلوبیت زیستگاه کاسته می شود. بررسی های میدانی نشان دهنده آسیب این گونه به مناطق روستایی به ویژه مرغداری های مردم محلی و همچنین کندوهای عسل است که منجر به آن می شود تا تعارض با جوامع انسانی گونه را مورد تهدید شدید قرار دهد.