توازن بار در محیط رایانش ابری با در نظر گرفتن وابستگی میان وظایف و استفاده از الگوریتم ژنتیک تطبیقی

گسترش روز افزون نیازهای محاسباتی، اهمیت استفاده از رایانش ابری را روز به روز بیشتر می کند. رایانش ابری، یک مدل رایانشی بر مبنای شبکه های رایانه ای است که الگویی تازه برای عرضه ی منابع را ارایه می دهد، بگونه ای که کاربران بر اساس نیاز خود، منابع را درخواست نموده یا آن ها را آزاد می سازند. هنگامیکه تقاضاها برای استفاده از منابع رایانشی افزایش می یابند، توزیع مناسب آنها از اهمیت بالایی برخوردار می شود، چراکه اگر یک واحد پردازشی دارای حجم زیادی از وظایف، و واحدی دیگر تقریبا بیکار باشد، از منابع بخوبی استفاده نمی شود و همچنین زمان اتمام کل وظایف می تواند بسیار افزایش بیابد. لذا برای غلبه بر این مشکل، از تکنیک توازن بار استفاده می شود. بطورکلی از دید محاسباتی، به فرایند توزیع متعادل بار بر روی واحدهای پردازشی، توازن بار گفته می شود. در اکثر پژوهش های انجام شده در رابطه با توازن بار، تعاملات میان وظایف در حال اجرا، در نظر گرفته نشده، لذا در صورتیکه وظایف در تعامل با یکدیگر، در واحدهای پردازشی مجزا، در یک شبکه توزیع شده قرار گرفته باشند، تعاملات میان آن ها می تواند در زمان اتمام کل وظایف، تاثیرگذار باشد. هدف از این پژوهش، ارایه روشی است که بتواند با در نظر گرفتن تعاملات میان وظایف، به یک توازن بار مطلوب در شبکه دست یابد، بطوریکه زمان اتمام کل و زمان بیکاری ماشین ها به حداقل برسند. برای این منظور، از الگوریتم ژنتیک استفاده می شود. نتایج آزمایشی بدست آمده نشان می دهند که محلی کردن تعاملات، تاثیر قابل توجهی در کاهش زمان اتمام کل خواهد داشت.