ارزیابی رفتار سیستم شالوده های همجوار متکی بر ماسه های مقید شده با مسلح کننده ژئوسل: مطالعه آزمایشگاهی

تجربیات گذشته نشان می دهد که استفاده از مسلح کننده های سلولی در ماسه های ضعیف تاثیر قابل ملاحظه ای در فشار باربری و نشست شالوده های واقع بر این نوع بسترها دارد. با افزایش شدت بارها و ارتفاع سازه های در نزدیکی یکدیگر، ابعاد شالوده ها افزایش یافته و فاصله میان آن ها نزدیک تر می شود. قرار گرفتن شالوده ها در مجاورت یکدیگر سبب ایجاد اثر متقابل آن ها بر یکدیگر و در نتیجه تغییر مکانیسم گسیختگی، قابلیت باربری و نشست پذیری آن ها می گردد. رفتار شالوده های همسایه واقع بر خاک های ماسه ای مسلح شده با مسلح کننده های دو بعدی در ادبیات تخصصی همواره مطالعه شده است ولی این شرایط برای مسلح کننده های سلولی کمتر مورد توجه بوده است. از این جهت، در این مطالعه تاثیر همجواری دو شالوده دایروی متقارن واقع بر ماسه نیمه متراکم تسلیح شده با ژیوسل مورد ارزیابی قرار گرفته است. با حفظ هندسه و موقعیت بهینه ثابت برای ژیوسل در خاک بستر، اثر تغییر فاصله بین شالوده ها بر میزان باربری و نشست آن ها مطالعه شده است. نتایج حاکی از آن است که وجود مسلح کننده سه بعدی در ترکیب با اثر همجواری شالوده ها می تواند باربری را بیش از %300 و نشست را تا بیش از %60 نسبت به یک شالوده منفرد مشابه واقع بر بستر غیر مسلح بهبود دهد. حداکثر باربری در حالتی بدست آمد که دو شالوده کاملا در مجاورت یکدیگر واقع شده باشند. زمانی که فاصله بین شالوده ها از سه برابر قطر شالوده بیشتر می شود اثر همجواری کاهش قابل توجهی داشته و هر کدام از شالوده ها تقریبا رفتاری مشابه یک شالوده منفرد را خواهند داشت.