تروریسم از منظر فقه شیعه و مصادیق حقوقی آن در عرصه حقوق بین الملل

در مبانی فقه شیعه مفاهیمی چون ارهاب، فتک، بغی و محاربه وجود دارند که هرچند ممکن است کاملا مترادف مفهوم تروریسم نباشند، ولی چون از عوامل تهدیدکننده صلح و امنیت محسوب می شوند، در فقه شیعه با آن مخالفت می شود. همچنین رفتارهایی مانند محاربه، یعنی سلاح بر کشیدن به منظور ایجاد ترس و وحشت و سلب امنیت و آسایش مردم، جزیی از مصادیق تروریسم در فقه شیعه به شمار می رود. تروریسم یا اقدامات تروریستی ازجمله وقایعی است که به ویژه در سال های اخیر جهان را متاثر ساخته و بسیاری از مناسبات در عرصه بین المللی را به شدت تحت تاثیر قرارداده است. ترور با دو رویکرد متفاوت مذهبی و سکولار صورت می پذیرد. تروریست های مذهبی و سکولار، هرچند در هدف و انگیزه متفاوتند، اما شکل و صورت اقدام آنها هیچ تفاوتی باهم ندارد. به تعبیر دیگر، ترور گاهی با اهداف مقدس و مذهبی و گاهی با اهداف سیاسی و سکولار یا ملی و قومی صورت می گیرد. یعنی هدف ترور، مانند روش و شیوه های آن، همچنان دستخوش تغییر و دگرگونی است. درواقع پدیده ترور و تروریسم، از سوی افراد، گروه ها و گاها از سوی دولت ها با انگیزه ها و اهداف متفاوت مورد استفاده قرار می گیرد. با مروری بر تعریف و وقایعی که با اتفاق نظر بین المللی تروریستی شناخته می شوند و نیز بررسی ماهیت حقوقی تروریسم و توجیه اقدامات تروریستی توسط برخی دولت ها در راستای رسیدن به منافع ملی خود به سادگی این واقعیت آشکار می گردد که تروریسم اساسا مفهومی است بی محتوا، که دولت ها را در راستای نیل به منافع ملی آنها یاری می دهد. بنابراین، نبود اجماع در ارایه تعریف کلی از مقوله تروریسم و عدم اراده ای قوی جهت مقابله با اقدامات تروریستی در عرصه بین المللی موجب شده مبارزه با تروریسم با مشکلات عدیده ای روبرو شود.