بررسی نقش مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم در احساس تنهایی، استقلال عاطفی و واکنش پذیری به استرس دانش آموزان طلاق

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم در احساس تنهایی، استقلال عاطفی و واکنش پذیری به استرس دانش آموزان طلاق بود. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی بود  که تعداد 30   نفر به صورت در دسترس انتخاب  و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره (گروه کنترل15 نفر و گروه آزمایش 15 نفر) گمارده شدند. جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پیلوا و کورتونا (1980)، پرسشنامه استقلال عاطفی اتسنبرگ و سیلوربرگ  (1986) و پرسشنامه واکنش پذیری یا پاسخ به استرس  کوه و همکاران (2001) انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها به دست آمده از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی شامل (جداول و نمودار اطلاعات جمعیت شناختی) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج تحقیق نشان داد که که مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم موثر بوده و موجب کاهش احساس تنهایی دانش آموزان طلاق شده است (05/0>P). نتایج دیگر بیانگر عدم تاثیر معنادار مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم بر همدلی استقلال عاطفی و ابعاد آن (عدم وابستگی، فردیت، غیر ایده آل بودن والدین) در دانش آموزان طلاق بود (05/0>P). نتایج همچنین بیانگر این بود که مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم در واکنش پذیری به استرس و ابعاد آن (خشم-پرخاشگری، تنش، ناکامی، افسردگی، خستگی-جسمانی کردن) در دانش آموزان طلاق موثر بوده است. بنابراین می توان از مداخله تلفیقی همدلی و مدیریت خشم جهت تاثیرگذاری مطلوب بر زندگی دانش آموزان طلاق استفاده بهینه نمود