نقش تاب آوری و سبک های فرزندپروری در پیش بینی استرس والدینی مادران دانش آموزان با اختلال بیش فعالی/کمبود توجه

این پژوهش با هدف پیش بینی استرس والدینی براساس تاب آوری و سبک های فرزندپروری مادران دانش آموزان  مبتلا به اختلال بیش فعالی/کمبود توجه انجام شد.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دانش آموزان مبتلا به اختلال بیش فعالی/کمبود توجه 12-7 ساله ای شهر شیراز در سال تحصیلی 1399-1400بود. نمونه این پژوهش125 نفر از مادران دانش آموزان مبتلا به اختلال بیش فعالی/کمبود توجه 12-7 ساله ای بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیدند.  برای جمع آوری داده ها علاوه بر تشخیص روانپزشک و مصاحبه تشخیصی از پرسشنامه مقیاس استرس والدینی آبدین، پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون و پرسشنامه سبک های فرزندپروری والدین دیانا بامریند اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از آزمون همبستگی پیرسون وآزمون تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است.

نتایج تجزیه و تحلیل داده ها  نشان دادکه  بین تاب آوری و استرس والدینی(574/0-**=r) و سبک فرزند پروری مقتدرانه  با  استرس والدینی(478/0-**=r) ارتباط منفی معنی داری وجود دارد، همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که 37 درصد از واریانس کل استرس والدینی توسط تاب آوری و سبک های فرزندپروری مادران، تبیین گردیده است.

بنابراین می توان با آموزش تاب آوری به مادران دارای دانش آموز مبتلا به اختلال بیش فعالی/کمبود توجه و همچنین انتخاب سبک فرزند پروری مقتدرانه کمک شود از شدت و بروز استرس والدینی کاسته شود.