اثر سطوح مختلف دارچین و کربوهیدرات بر فاکتورهای رشد و شاخص های ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

در مطالعه حاضر تاثیر سطوح مختلف دارچین (Cinnamomum verum) در دو سطح کربوهیدرات بالا (30 درصد) و پایین (20 درصد) جیره بر عملکرد رشد و برخی از فاکتورهای ایمنی بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان (Oncrhynchus mykiss)  مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، 360 قطعه قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 33/1 ± 12/16 (میانگین ± انحراف معیار) گرم با شش جیره شامل جیره اول (کربوهیدرات پایین؛ 20 درصد کربوهیدرات)، جیره دوم (کربوهیدرات پایین و 3 درصد دارچین)، جیره سوم (کربوهیدرات پایین و 5 درصد دارچین)، جیره چهارم (کربوهیدرات بالا؛ 30 درصد کربوهیدرات)، جیره پنجم (کربوهیدرات بالا و 3 درصد دارچین) و جیره ششم (کربوهیدرات بالا و 5 درصد دارچین) به مدت 56 روز تغذیه شدند. مطابق نتایج به دست آمده تاثیر جیره حاوی کربوهیدرات و دارچین بر میزان وزن نهایی و افزایش وزن معنی دار بوده (05/0 < p)، به طوری که بیشترین وزن نهایی و افزایش وزن در جیره 2 (کربوهیدرات پایین و 3درصد دارچین) و جیره 3 (کربوهیدرات پایین و 5 درصد دارچین) مشاهده شد که با جیره 6 (کربوهیدرات بالا و 5 درصد دارچین) اختلاف معنی دار نداشتند (05/0 < p). نتایج شاخص های خون شناسی مربوط به گلبول سفید و شمارش افتراقی آن در ماهیان قزل آلای رنگین کمان نشان داد که اختلاف معنی داری بین تیمارها در میزان گلبول سفید، مونوسیت، بازوفیل، نوتروفیل و ایوزینوفیل مشاهده نشده است (05/0 < p). اما درصد لنفوسیت تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفته و بالاترین درصد لنفوسیت در ماهیان تغذیه شده با جیره 3 مشاهده شده است (05/0 > p). سطح فعالیت آنزیم لیزوزیم، ایمنوگلوبولین و سیستم کامپلمان تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0 < p). با توجه به نتایج مربوط به عملکرد رشد و برخی از شاخص های ایمنی ماهیان تغذیه شده با جیره دوم و سوم عملکرد مناسب تری نسبت به سایر تیمارها داشتند داشتد.