اثربخشی معنویت درمانی بر سلامت روان، خود مراقبتی و خود ارزشمندی سالمندان مقیم سرای سالمندان

سلامت سالمندان یکی از مسایل مهم بهداشت جسمانی و روانی در اکثر جوامع است و سالمندی فرایندی است که متوقف نمی‌شود و تنها با داشتن زندگی سالم و مراقبت‌های ویژه می‌توان این دوران را به دوران مطلوب و لذت‌بخش، توام با سلامتی تبدیل کرد. پژوهش حاضر باهدف تعیین تاثیر معنویت درمانی بر سلامت روان ،خود مراقبتی و خود ارزشمندی سالمندان مقیم سرای سالمندان انجام شد.روش این پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه و آزمایش است. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مقیم سرای سالمندان شهرستان قایم‌شهر بودند. ابتدا به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس 36 سالمند به‌وسیله مشاهده و پرسشنامه غربال شدندو سپس به‌صورت تصادفی 15نفر درگروه کنترل و 15 نفر در گروه آزمایش با توجه به معیارهای ورود و خروج قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه‌های سلامت روان گلدبرگ (GHQ)، خود ارزشمندی و پرسشنامه وضعیت مراقبت از خود (خود مراقبتی) استفاده شد. به گروه آزمایش 8 جلسه 1.5 ساعته معنویت درمانی ارایه شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. آزمودنی ها در دو موقعیت پیش‌آزمون و پس‌آزمون به پرسش نامه ها پاسخ دادند. برای تجزیه‌وتحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. با توجه به یافته‌های این پژوهش و تفاوت معنادار نتایج پس‌آزمون در گروه آزمایش و گواه می‌توان نتیجه گرفت که در این مرحله از زندگی راهبردهای معنوی و مذهبی و معنویت درمانی می‌تواند موجب بهبود سلامت روان ،خود مراقبتی و خود ارزشمندی سالمندان می‌شود بر این اساس پیشنهاد می‌شود که از طریق دایر کردن مراکز مشاوره و کلاس‌هایی جهت آموزش و یادآوری معنویات در خانه‌های سالمندان به آنان کمک شود تا زندگی مطلوب‌تری را تجربه کنند.