تاثیر یک دوره تمرینات پرتابی بر عملکرد عضلانی افراد مبتلا به سندروم داون:یک رویکرد کینتیکی و الکترومیوگرافی

علت بهره گیری افراد مبتلا به سندرم داون از الگوهای عضلانی غیرطبیعی و تاثیر تمرین بر این الگوها نامشخص است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی عملکردهای عضلانی افراد مبتلا به سندروم داون و تاثیر نه جلسه تمرین مهارت های پرتابی بر این الگوها بود.

 تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و به روش پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری بود. دراین راستا افراد مبتلا به سندروم داون به طور تصادفی در دو گروه تمرین (17 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفته و در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، پرتاب از بالای شانه به هدف را اجرا کردند. تعداد جلسات تمرین پرتاب از بالای شانه برای گروه تمرینی شامل نه جلسه بود. در هر سه مرحله، اطلاعات مربوط به زنجیره کینتیکی و اطلاعات الکترومیوگرافی مربوط به شاخص هم انقباضی بین جفت عضلات دوسر و سه سر بازو ثبت شدند.

نتایج آزمون تحلیل واریانس یکراهه اختلافی بین دوگروه در میزان استفاده از زنجیره کینتیکی در هیچ یک از مراحل آزمون نشان نداد اما نتایج مقایسه های درون گروهی نشان داد که در گروه تمرین کرده کارآمدی استفاده از زنجیره کینتیکی در پس آزمون و پیگیری در مقایسه با پیش آزمون بهبود یافت. همچنین شاخص هم انقباضی گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل و در پس آزمون به طور معنی داری کاهش یافت (F=4.652, p=0.035) ولی در پیگیری مجددا به سطح پیش آزمون بازگشت (P>0.05).

با وجود تاثیرات تمرین بر عملکرد عضلانی افراد مبتلا به سندروم داون به نظر می رسد برخی از این تاثیرات، ناشی از سازگاری های عصبی عضلانی موقتی باشد.