گفتمان انتقادی در تصاویر مستقل شعری ابتهاج بر اساس رویکرد نورمن فرکلاف

گفتمان انتقادی رویکردی زبان شناسی و نقدی است که بر اساس اصول و مولفه های آن، مسایل قدرت و سلطه به گفتمانهای متفاوت با اهداف خاص منجر میشود که دو جنبه صورت و معنای متن را مورد اشاره و بررسی قرار می دهد. بر این اساس در پژوهش حاضر با روش توصیفی - تحلیلی به ارزیابی و تحلیل گفتمان انتقادی در تصاویر مستقل شعری ابتهاج بر اساس رویکرد نورمن فر کلاف پرداخته ایم. نتایج این پژوهش بیانگر آن است در سطح توصیف، بهره گیری از زبان رسمی، بهره گیری از وجوه بلاغی و معانی ثانوی ندا و استفهام و سیطره دایره واژگانی که دلالت بر اعتراض، تضاد، اندوه و تحسر دارد در اشعار ابتهاج، نمودی برجسته دارد. در سطح تفسیر و از منظر بینامتنیت، اشعار ابتهاج به صورت بینامتنیت صریح و غیرصریح، تحت تاثیر شاعران کلاسیک (خصوصا حافظ و مولانا) قرار دارد. در سطح تبیین نیز میتوان به هژمونی اندیشه اعتراض و تاکید بر تغییر و دیگرگونه خواهی در اشعار ابتهاج دست یافت.