بررسی شاخص امنیت در مکان های تاریخی شهر شیراز از دیدگاه گردشگران.

امنیت یکی از شاخص های مهم در راستای توسعه به ویژه توسعه گردش گری است. این شاخص تحت تاثیر اقدامات و برنامه های متنوعی در حوزه های اقتصادی، اجتماعی و کالبدی است. امنیت در مکان های تاریخی از یک سو با توجه به ویژگی هایی که دارند و از سوی دیگر جذب گردش گر در ساعات مختلف، دارای اهمیت فراوانی است. از این روش این شاخص نقش مهمی در توسعه گردش گری و جذب گردش گر ایفاء می نماید. در این پژوهش هدف بررسی بررسی شاخص امنیت در مکان های تاریخی از دیدگاه گردش گران در شهر شیراز است. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر گردآوری داده ها به صورت میدانی از طریق ابزار پرسش نامه است. روایی پرسش نامه تایید و پایایی آن نیز با آلفای کرونباخ بیش تر از 78/0 تایید شد. جامعه آماری پژوهش را گردش گران شهر شیراز تشکیل داده اند. با توجه به نبود آمار دقیق، محدودیت های هزینه ای و کرونایی، تعداد 150 نفر مورد پرسش گری قرار گرفتند. آزمون های آماری پژوهش شامل، تی تک نمونه ای، هم بستگی و آنووا بوده است. تحلیل ها در نرم افزار اس پی اس اس انجام شد. نتیجه آزمون نشان داد که 6 متغیر امنیت در مکان های تاریخی در سطح کم تر از 05/0 معنادار و دارای وضعیت مطلوبی هستند. بهترین وضعیت مربوط به متغیر امنیت فیزیکی-کالبدی با میانگین 21/4 است. آزمون آنووا نیز تایید کرد که میان مکان های تاریخی از نظر متغیرهای امنیت شامل امنیت روانی (829/0)، امنیت رفتاری (481/0)، امنیت جانی (714/0)، امنیت در زمینه سرقت (939/0)، امنیت حمل و نقل (834/0) و امنیت فیزیکی-کالبدی (567/0)، اختلاف معناداری وجود ندارد و همه آن ها شرایط یکسانی داشته اند. بررسی هم بستگی میان متغیرهای امنیت نیز نشان می دهد که بیش ترین رابطه مربوط به متغیر امنیت روانی با امنیت در زمینه سرقت با ضریب 784/0 است. نتیجه کلی از مناسب بودن شاخص امنیت در مکان های تاریخی شهر شیراز اشاره دارد.