بررسی چگونگی توسعه همکاری های بین سازمانی در ایجاد و توسعه نظم و امنیت ساحلی دریا

امروزه محدودیت منابع، پرسنل، امکانات و ویژگی خاص، برخی مسایل چند بعدی نظیر امنیت، همکاری و هماهنگی سازمان ها را ایجاب می کند. حتی در صورت وجود بودجه و امکانات کافی نیز هیچ سازمان منفردی توانایی حل مسایل چند بعدی جامعه را ندارد، زیرا در این صورت هزینه های هماهنگی درون سازمانی به گونه ای سرسام آور افزایش خواهد یافت. بنابراین جهت حل برخی مسایل دارای ویژگی چند بعدی در جامعه(مانند امنیت)، لازم است از همکاری های بین سازمانی استفاده شود. این مقاله نیز با هدف بررسی چگونگی توسعه همکاری های بین سازمانی در ایجاد و توسعه نظم و امنیت ساحلی دریا در شهرستان بابلسر انجام شده است. این نوشتار نتیجه طرحی پژوهشی است که به لحاظ هدف، تحقیقی کاربردی، به لحاظ سطح تحلیل برخوردار از ماهیتی توصیفی- تحلیلی و از نظر رویکرد و طبقه بندی روش، متکی به روش کتابخانه ای و میدانی است. در فرایند تحقیق نقش سه گروه از عوامل موثر بر توسعه همکاری بین سازمانی در قالب الزامات قانونی، منابع و امکانات و سطح اعمال مدیریت شناسایی شده و تاثیر هریک از آن ها ارزیابی گردید. به منظور جمع آوری اطلاعات از کلیه کارشناسان و متخصصان در دسترس سازمان های متولی تامین امنیت (سازمان گردشگری و میراث فرهنگی، شورای اسلامی شهر، شهرداری، نیروی انتظامی و اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی) شهرستان بابلسر که تعداد آن ها برابر با 22 نفر بوده، بهره گرفته شد. پرسش نامه تحقیق پس از تایید روایی و پایایی در اختیار اعضا جامعه آماری تحقیق قرار گرفته و داده های حاصل، با استفاده از روش رگرسیون خطی چند متغیره و روش آنتروپی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که هریک از سه عامل الزامات قانونی، منابع و امکانات و همچنین سطح اعمال مدیریت نیز از عوامل موثر توسعه همکاری بین سازمانی به منظور ایجاد و توسعه نظم و امنیت ساحلی دریا هستند. همچنین یافته های رتبه بندی این عوامل به روش آنتروپی نشان داد که منابع و امکانات در توسعه همکاری های بین سازمانی از بیش ترین اولویت برخوردارند و پس از آن الزامات قانونی و سطح اعمال مدیریت در مراتب بعدی اولویت قرار می گیرند. در انتها نیز راه کارهایی به منظور استفاده از نتایج تحقیق در سازمان های متولی تامین امنیت سواحل دریا ارایه گردید.