روش شناسی القاء شبهه توسط مخالفان و مدعیان دروغین مهدویت

اندیشه مهدویت از مسایل مهم و اساسی اسلام و بلکه اعتقاد به منجی آخرالزمان، وجه اشتراک تمام ادیان الهی است. جایگاه و اهمیت این اعتقاد و ظرفیت های بالای آن در حوزه فردی و اجتماعی، باعث شده تا این اندیشه در طول تاریخ، همواره مورد هجمه و شبهات و سوءاستفاده دشمنان تشیع و افراد سودجو و حکومت های جایر قرار گیرد. برای دفاع از این عقیده و پاسخ دقیق و مناسب به شبهات مهدویت؛ آشنایی با شگردها و ترفندهای شبهه گری توسط مخالفان و مدعیان دروغین مهدویت، لازم و ضروری است. در این پژوهش، با روش توصیفی _ کتابخانه ای و با رویکردی تحلیلی، آثار شبهه گران مشهور مهدویت، از میرزا غلام احمد قادیانی و علی محمد باب گرفته تا شبهه گران معاصر مانند ناصر قفاری، عثمان الخمیس، احمد کاتب و احمد اسماعیل بصری و نقدها و ردیه های نوشته شده بر آنها مورد بررسی قرار گرفته و 30 مورد از ترفندها و روش های القاء شبهه در مباحث مهدویت، شناسایی و همراه با نمونه هایی مستند، معرفی گردیده است. جعل، تحریف و تقطیع روایات، مغالطه، تاویل بدون دلیل، استناد به نقل های شاذ، ترور شخصیت، استناد به رویا و استخاره و استفاده از علوم غریبه و نیروهای ماورایی از جمله شیوه هایی هستند که توسط شبهه گران عرصه مهدویت، برای ایجاد شبهه و فریب افراد و تحریف و تخریب اندیشه مهدویت به کار گرفته می شوند.