تحلیل و ارزیابی طرح های توسعه ای فرودگاهی در ظرفیت جابه جابی مسافر فرودگاه: اثر احداث باند و ایپرون به روش شبیه سازی، نمونه موردی فرودگاه امام خمینی (ره)

کارایی یک سیستم حمل ونقل عموما برحسب قابلیت و توانایی آن در پردازش موثر واحد و عنصر جابه جا شده اندازه گیری می شود. عملکرد هر سیستم به عملکرد اجزای تشکیل دهنده ی آن بستگی دارد و ارزیابی هر یک از این اجزا برای تعیین قابلیت های کلی سیستم ضروری است. ارزیابی اجزا یک سیستم با تعیین و بررسی ظرفیت آن جز سنجیده می شود. باند و اپرون از اجزای مهم سیستم فرودگاهی هستند که تعیین ظرفیت دقیق آن ها مهم و قابل توجه است. در این مقاله ظرفیت باند و اپرون فرودگاه امام خمینی را در سال 1397 (سال پایه) محاسبه شده و برای سال طرح (افتتاح ترمینال باند دوم وترمینال شماره 2 فرودگاه) برای دو سناریوی با و بدون توقف شب محاسبه و ارزیابی شده است. نتایج نشان می دهد که ظرفیت باند فرودگاه فقط برای فقط عملیات نشست 34 هواپیما در ساعت، فقط عملیات برخاست 41 هواپیما در ساعت و برای عملیات مختلط 56 هواپیما در ساعت می باشد. ظرفیت اپرون نیز در سال پایه با سناریو توقف شب 62 جایگاه و برای سناریو بدون توقف شب 28 جایگاه می باشد که این مقادیر به ترتیب برای سال افق 81 و 57 جایگاه برای سناریوهای با و بدون توقف شب می باشند.