نانو ذرات منیزیم، صفات زراعی، مورفولوژیک و بیوشیمیایی آفتابگردان را تحت شرایط خشکی بهبود می بخشند

آفتابگردان (.Helianthus annuus L) یک گیاه دانه روغنی در مناطق نیمه گرمسیری و گرمسیری با آب و هوای خشک تا نیمه خشک است و تولید آن در مراحل پر شدن دانه و گلدهی تحت تاثیر خشکی قرار می گیرد. با توجه به نقش کلیدی منیزیم (Mg) در بسیاری از فرآیندهای متابولیکی، به نظر می رسد نانوذرات منیزیم بتوانند عملکرد آفتابگردان را در تنش خشکی بهبود بخشند. این آزمایش بصورت کرت های دوبار خردشده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه فاکتور شامل فاکتور اول: رژیم آبیاری (آبیاری نرمال و تنش خشکی)، فاکتور دوم: ارقام آفتابگردان (فرخ، شمس، قاسم و برزگر)، و فاکتور سوم: زمان کاربرد نانوذرات منیزیم (محلول پاشی در مرحله گلدهی و محلول پاشی در مرحله پر شدن دانه) با 3 تکرار در مزرعه در دو سال 97-1396 و 98-1397 انجام شد. چندین صفت فیزیکی-بیوشیمیایی همراه با عملکرد دانه و درصد روغن اندازه گیری شدند. بر اساس نتایج، محلول پاشی نانوذرات منیزیم باعث افزایش محتوای آب نسبی، کلروفیل و کاروتنویید، کربوهیدرات های محلول و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی تحت خشکی شد. علاوه بر این، محلول پاشی نانوذرات منیزیم باعث کاهش نشت الکترولیت و محتوای مالون دی آلدیید در گیاهان تحت تنش شد. کاربرد نانوذرات منیزیم در مراحل گلدهی و پر شدن دانه، عملکرد دانه و درصد روغن را به مقدار اندکی افزایش داد. به طور کلی، یافته های ما نشان داد که نانوذرات منیزیم با بکارگیری چندین مکانیسم از جمله سیستم آنتی اکسیدانی بهبود یافته، رنگدانه های فتوسنتزی بیشتر و سطح بالاتر متابولیت های اولیه، عملکرد آفتابگردان را در تنش خشکی بهبود می بخشند.