بازخوانی انگاره «هستی» در معنویت گرایی جدید

دیدگاه افراد درباره چیستی هستی و نسبت انسان و خدا با کل هستی، در نحوه معنویت گرایی آنها موثر است. شیوه معنویت گرایی فردی که هستی(طبیعت، ماوراء طبیعت، انسان و خدا) را یک کل یکپارچه و بدون تمایز فرض میکند با فردی که عرصه غیب و شهود را متمایز میداند و انسان و خدا را دو موجود مستقل به حساب میآورد تفاوتهایی بسیار دارد. در این مقاله با استفاده از پژوهشهای موجود درباره عقاید معنویت گرایان جدید نشان خواهیم داد که انگاره هستی در این جریان چگونه ترسیم میشود و هستیشناسی برخاسته از این انگاره چه تاثیراتی در خداشناسی و انسانشناسی معنویت گرایان جدید دارد. در مقاله حاضر با استفاده از مفهوم مونیسم سعی خواهیم کرد این مدل هستی شناختی را تبیین کرده و به اجمال به برخی لوازم اعتقادی آن اشاره کنیم.