تاثیر 6 هفته تمرین استقامتی و مصرف امپاگلیفلوزین بر شاخص های التهابی و ارتباط آن با ساختار و عملکرد قلب رت های نر دیابتی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی و مصرف امپاگلیفلوزین بر شاخص های التهابی و ارتباط آنها با ساختار و عملکرد قلب در رت های نر دیابتی است.

 40 سر موش نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به پنج گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی+امپاگلیفلوزین، دیابتی+تمرین استقامتی و دیابتی+تمرین استقامتی+امپاگلیفلوزین تقسیم شدند. گروه ها پس از انجام پروتکل تمرینی و دریافت دارو، بیهوش و عملکرد قلبی و شاخص های TNF-α و TGF-β با آزمون های آماری آنوای یک طرفه و همبستگی پیرسون بررسی شد.

تفاوت معنی دار در ضخامت پایان سیستولی بطن چپ (011/0 =P)، حجم پایان سیستولی بطن چپ (008/0 =P)، TNF-α (014/0= P) و TGF-β (001/0 =P) بین گروه های پژوهش مشاهده شد. ارتباط منفی معنی داری بین TGF-β با وزن بدن، درصد کوتاه شدن الیاف قلب و کسر تزریقی و ارتباط مثبت معنی دار با سطوح گلوکز، ضخامت پایان سیستولی بطن چپ و حجم پایان سیستولی بطن چپ نشان داد. به علاوه، ارتباط منفی معنی داری بین TGF-β با کسر تزریقی مشاهده شد (05/0≤p).

به نظر می رسد تمرین هوازی خارج از تاثیر مضاعف امپاگلیفلوزین موجب بهبود وضعیت التهابی، ساختار و عملکرد بافت قلب دیابتی می شود.