تحلیل سیستمی چرخه سیاست‏گذاری عمومی بیمه در ایران

صنعت بیمه در ‏بسیاری از ‏کشور‏ها پدیده‏ای حیاتی است و جایگاه مهمی در ‏ساز‏‏کار‏های کلان اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی دارد. سیاست‏گذاری بیمه اقداماتی است که نشان می‏دهد سیاست‏های بیمه‏ای چرا و چگونه به‏وجود می‏آید و در ‏چه محیطی و توسط کدام‏یک از بخش‏های دولتی یا خصوصی عملیاتی و نتیجه‏بخش واقع می شود. این پژوهش درصدد بررسی و  ارزیابی صنعت بیمه در قالب الگوی ارزشیابی مدیریت گرا/ سیپ (CIPP) بوده است؛ لذا برمبنای این رویکرد، نوع پژوهش کاربردی  توسعه ای و از نظر ماهیت توصیفی تحلیلی است و روش گردآوری داده ها هم اسنادی و کتابخانه ای (اعم از اسناد بالادستی، قوانین، گزارش های رسمی و سازمانی، ارزیابی های بین المللی و...) است. در مقاله، مراحل چرخه سیاست گذاری عمومی که شامل مولفه های ورودی، طراحی و اجرا درمورد بیمه است، بررسی شده و درنهایت با استفاده از آمار و خروجی های صنعت بیمه سیاست های دولت در این موضوع مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج حاکی از ‏این است که مداخله همه‏جانبه دولت در‏‏صنعت بیمه در ‏کشور‏های در‏حال ‏توسعه نظیر ایران، غالبا با‏ شکست مواجه شده و عواملی همچون ضعف اعتبارات مالی و فقدان فناوری ها و خلاقیت‏های انسانی همواره به ‏نا‏همسویی نیاز و فرهنگ و تداوم سیاست‏های مبهم دامن زده‏ است. از ‏این ‏رو گام مهم در‏جهت توسعه صنعت بیمه کاهش مداخله دولت در‏ اقدامات بیمه‏ای و واگذاری آن به ‏بخش خصوصی است. دولت نیز با ‏ارایه نقشی حامی و ناظر، می تواند مسیر را برای کاهش فساد و ناکارایی در ‏صنعت بیمه و افزایش بهینگی و کارآمدی این صنعت توسط بخش خصوصی، بر‏اساس چارچوب نظری تحلیل سیستمی، هموار سازد.