پیوستار نمادپردازی آوایی در اشعار نزار قبانی؛ بر پایه نظریه هینتون

تصویرگونگی که پیوند انگیخته دال و مدلول را نشان می دهد، به عنوان عاملی برون زبانی، ساختار زبان را متاثر از ادراک حسی انسان از جهان خارج می داند. این اصل نشانه شناختی، از مهم ترین ارکان زیبایی شناسی و عمده ترین ابزارهای انتقال معنا در شعر نزار قبانی به شمار می رود؛ بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر آن است که در چارچوب نظریه نمادپردازی آوایی هینتون و همکارانش، سطوح گوناگون تصویرگونگی آوایی در اشعار قبانی بر روی پیوستاری از بالاترین تا پایین ترین درجه شفافیت ترسیم شود. نتایج پژوهش نشان می دهد گونه های مختلف نمادپردازی آوایی در سروده های این شاعر عبارت اند از: عینی، تقلیدی، ترکیبی و قراردادی. در قصاید او نشانه های عینی شامل اصوات عاطفی و عبارت های ندا، تعجب و...، دارای بیشترین میزان تصویرگونگی هستند. پس از آن به ترتیب، نمادهای تقلیدی در قالب الفاظ نام آوا، نشانه های ترکیبی که به صورت تکرار واکه یا همخوانی خاص مشاهده می شوند و نمادهای قراردادی که با توالی واج های معین شکل می گیرند، در جایگاه های دوم، سوم و چهارم پیوستار قرار می گیرند.