تحلیل ساختاری اثر استرس شغلی بر کیفیت زندگی کاری و سلامت سازمانی با توجه به نقش میانجی رفتار شهروندی و نقش تعدیل گر وضعیت استخدام (مورد مطالعه: کارکنان بیمارستان-های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز)

یکی از مسایل مهم در همه سازمان ها، ارتقای عملکرد نیروی انسانی برای دست‎یابی به اهداف سازمان است. در همین راستا، تدوین راهکارهایی برای کاهش استرس شغلی و سپس افزایش رفتارهای شهروندی سازمانی، کیفیت زندگی کاری و سلامت سازمانی کارکنان، از مهم ترین اقدامات برنامه ریزان و تصمیم گیران سازمانی است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تنش و استرس شغلی بر کیفیت زندگی کاری و سلامت سازمانی کارکنان خدمات بهداشت و درمان (پزشکان، پرستاران، بهیاران، کارکنان اداری و خدماتی) با نقش میانجی رفتار شهروندی سازمانی می باشد.

این پژوهش ازنظر هدف کاربردی و ازنظر نحوه گردآوری داده ها توصیفی- همبستگی است. این مطالعه بر روی یک نمونه غیرتصادفی 318 نفره از کارکنان بهداشت و درمان بیمارستان های آموزشی شهر اهواز انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد و معتبر دارای روایی و پایایی، و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تکنیک مدلسازی معادلات ساختاری با نرم افزار Smart PLS بوده است.

یافته های حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد که استرس شغلی بر کیفیت زندگی کاری، سلامت سازمانی و رفتار شهروندی کادر درمان به ترتیب با ضرایب 71/0- ؛ 69/0- و 60/0- و آماره t معناداری، 81/10؛ 62/8 و 88/9 تاثیر منفی معنادار دارد. همچنین رفتار شهروندی نقش میانجی معناداری در رابطه استرس شغلی با کیفیت زندگی کاری و سلامت سازمانی ایفا می نماید.

نتایج نشان داد افزایش استرس شغلی کادر درمان منجر به کاهش رفتارهای شهروندی و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی کاری و سلامت سازمانی آنها شده است و بالعکس. همچنین وضعیت استخدام افراد به دلیل امنیت شغلی حاصل از آن می تواند این اثرگذاری را تعدیل نماید.