رابطه عقل و ایمان (یا فلسفه و دین)

مساله رابطه عقل و دین یا به تعبیری فلسفه و دین یا رابطه اعتقاد دینی و عقلانیت و ایمان، یکی از مهم ترین مسائل در حوزه دین پژوهی و فلسفه دین است.
در این حوزه، یک سوال اساسی وجود دارد: آیا اعتقاد دینی، عقلانی است یا غیر عقلانی و ضد عقلانی که باید به آن ایمان آورد؟ در پاسخ به این سوال، در جهان غرب، دو دیدگاه شاخص است: 1. اعتقادهای دینی با عقل سازگاری دارد که به آن عقل گرایی می گویند.
2. اعتقادهای دینی با عقل ناسازگار یا ضد عقل است که به آن ایمان گرایی می گویند. از میان عقل گرایان به دیدگاه توماس آکوئیناس، ایمانوئل کانت و از میان ایمان گرایان به دیدگاه کیرکه گارد، ویتگنشتاین، نورمن مالکوم و پلانتینگا اشاره شده که همراه با نقد و بررسی است.
سه استدلال کیرکه گارد در باب ایمان گرایی یعنی برهان تقریب، برهان تاخیر(یا تعویق) و برهان شور و شوق، بیشتر بحث شده است.
در پایان، دیدگاه اسلام درباره رابطه عقل و دین مطرح و این نظریه مورد تاکید قرار گرفته است که در اسلام به طور کلی هماهنگی بین عقل و دین وجود دارد و ایمان گرایی به صورتی که در غرب مطرح است، در آن مطرح نیست و دلیل آن هم راز وار و غیر عقلانی بودن اصول اساسی مسیحیت و عقلانی بودن اصول اساسی اسلام است.