اصلاح ضرایب تعدادی از معادلات برآورد تبخیر-تعرق گیاه مرجع

ایران در کمربند خشک و نیمه خشک کره زمین قرار گرفته است که ریزش های کم جوی، رگبارهای شدید، وقوع جریان های سیلابی و تبخیر-تعرق زیاد از ویژگی های آن به شمار می آید. بنابراین، ارزیابی کمی تبخیر-تعرق در سطح منطقه‌ای، به‌منظور مدیریت منابع آب، تولید محصول و ارزیابی های زیست محیطی در مناطق تحت آبیاری، ضروری است. در این پژوهش برای تخمین تبخیر-تعرق گیاه مرجع (ET0) در چهار ایستگاه سینوپتیک انتخابی با اقلیم های خشک، نیمه خشک، مرطوب و نیمه مرطوب، از داده های هواشناسی همچون دما، تابش خالص، رطوبت نسبی و سرعت باد برای سال‌های 1388-1368 استفاده شد. تبخیر-تعرق گیاه مرجع با استفاده از روش های FAO-56، هارگریوز-سامانی، بلانی-کریدل، پریستلی-تیلور، تورک و مک کینک محاسبه و ضرایب آنها برای برآورد دقیق تر تبخیر-تعرق اصلاح شد. به‌منظور ارزیابی این روش ها از آماره‌های میانگین خطای مطلق، میانگین جذر مربعات خطا، میانگین خطای اریب، ضریب همبستگی، شاخص نش-ساتکلیف استفاده شد. بر اساس این شاخص ها، روش بلانی-کریدل، پس از روش FAO-56 که به‌عنوان مبنا قرار گرفت، به‌عنوان روش برتر برای چهار اقلیم مشخص شده در ایران انتخاب شد.