استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای از منظر حقوق بین الملل با تاکید بر بیانات رهبری

معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای دارای مفاد مبهم بسیاری است. بحث برانگیزترین ماده آن، بخش 1 ماده 4، به حقوق کشورها در مورد انرژی هسته ای برای اهداف صلح آمیز می پردازد. کشورهای غیر هسته‌ای استدلال می‌کنند که حق مسلمی برای توسعه فناوری هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز دارند، در حالی که کشورهای دارای سلاح هسته‌ای تاکید می‌کنند که حقوق کشورهای غیرهسته‌ای بر فناوری هسته‌ای به آنها حق استفاده از همه مواد و فناوری‌ها را نمی‌دهد. کشورهای غیرهسته‌ای مبنی بر اینکه کشورهای دارای سلاح هسته‌ای از دسترسی به برخی مواد و فناوری‌های هسته‌ای برای حفظ وضعیت فعلی سلسله مراتب هسته‌ای خودداری می‌کنند، بحث را تشدید کرده است. علیرغم بحث مداوم، معاهده «هدف صلح آمیز» را تعریف نمی کند. این ماده استانداردهای کنوانسیون وین در مورد حقوق معاهدات را برای تفسیر «هدف صلح‌آمیز» ترکیب می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که برخی از مواد و فناوری‌های هسته‌ای مانند اورانیوم ضعیف‌شده و سوخت رآکتور دریایی نباید استفاده‌هایی از انرژی هسته‌ای برای اهداف صلح‌آمیز در نظر گرفته شوند.  در این سو با دستیابی به قدرت هسته ای تاکید بسیاری بر استفاده صلح آمیز از سلاح هسته ای دارد که در این مقاله با هدف بررسی استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای از منظر حقوق بین الملل با تاکید بر بیانات رهبری به تحلیل آن خواهیم پرداخت. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و روش گرداوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای می باشد.