افزایش اکوکاردیوگرافیکی کوتاهی نسبی به دنبال پرفشاری شریانی تجربی ایجاد شده در موش صحرایی

پرفشاری شریانی یکی از بیماری‌های مهم در جوامع بشری امروزی به حساب می‌آیدکه در روند عملکردی قلب تاثیرگذار است. این مطالعه برای تعیین ارتباط تغییرات کوتاهی نسبی اکوکاردیوگرافیکی به دنبال پرفشاری شریانی تجربی ایجاد شده در موش صحرایی انجام یافت. در مطالعه حاضر، کوتاهی نسبی به دنبال پرفشاری شریانی تجربی ایجادشده در قلب موش‌های صحرایی بررسی شد. بدین منظور از تعداد 30 سر موش صحرایی نر استفاده شد. در تمامی موش‌های تحت مطالعه عملیات استاندارد اکوکاردیوگرافی با مقیدسازی فیزیکی انجام و کوتاهی نسبی طبق فرمول خاص تعیین گردید. حیوانات تحت مطالعه به صورت تصادفی در 3 گروه تقسیم شدند. گروه اول به عنوان شاهد بدون جراحی و گروه دوم جراحی شده همراه با القای تنگی انتخاب گردیدند. حیوانات گروه‌ سوم شاهد فقط جراحی شده بودند. گروه های دوم و سوم در روز اول، تحت جراحی شکم قرار گرفتند و برای القای پرفشاری شریانی، تنگی آیورت شکمی در گروه مربوطه ایجاد شد. در روزهای 7، 14 و 21 اکوکاردیوگرافی انجام و کوتاهی نسبی در گروه های مورد مطالعه محاسبه گشت. در این مطالعه میانگین کوتاهی نسبی در گروه جراحی شده پرفشارخون حین روز 14، 18/0± 42/40 درصد بوده که در این حالت بالاترین افزایش را نشان داد و این مسیله با سایر گروه های تحت مطالعه یعنی گروه شاهد با میانگین 15/0±30/33 درصد و گروه فقط جراحی شده با میانگین 21/0±26/34 درصد در همان روز اختلاف معنی داری نشان دادند (05/0>p). مطالعه حاضر آشکار ساخت که افزایشی در شاخص کوتاهی نسبی به دنبال پرفشاری شریانی تجربی ایجاد شده در موش صحرایی مشاهده شد.