طراحی کنترل کننده چندگانه برای سیستم های غیرخطی با استفاده از یک روند بهبود یافته انتخاب مدل های محلی نامی

این مقاله بر انتخاب مدل های محلی نامی در روش مدل های چندگانه برای سیستم های غیرخطی متمرکز است و از ابزار gap metric برای اندازه گیری فاصله بین مدل های خطی استفاده می شود. همچنین به منظور تجزیه سیستم غیرخطی به تعداد کمتری از مدل های محلی نامی، دو مرحله تجزیه و طراحی کنترل کننده های محلی با یکدیگر یکپارچه می شوند. کنترل کننده های محلی طراحی شده در زیرناحیه های ابتدایی می توانند برای زیرناحیه های آتی موثر باشند در حالیکه در روش های مبتنی بر جستجوی متوالی این موضوع نادیده گرفته می شود و لذا این روش ها از افزونگی کنترل کننده های محلی و متناظرا پیچیدگی کنترل کننده نهایی رنج می برند. بدین ترتیب با در نظر گرفتن تاثیر کنترل کننده های محلی طراحی شده در زیرناحیه های قبل، روند انتخاب مدل های محلی نامی در روش مبتنی بر جستجوی متوالی بهبود یافته و تعداد کنترل کننده های محلی به صورتی چشم گیر کاهش می یابد. برای بررسی عملکرد روش ارایه شده، سیستم pH که یک سیستم شدیدا غیرخطی است مورد مطالعه واقع می شود. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که عملکرد کنترل کننده نهایی در ردیابی ورودی مرجع و دفع اثر اغتشاش مناسب است در حالیکه تعداد کنترل کننده های محلی در مقایسه با روش جستجوی متوالی به نصف کاهش می یابد.