بررسی شاخص های ادراکی کیفیت محیطی مراکز درمانی (مطالعه موردی: بخش های منتخب یکی از بیمارستان های خصوصی یزد)

مکان ها با ایجاد حس آسایش و آرامش و یا غم و اندوه، بر روی خودباوری افراد، اطمینان خاطر، شخصیت و سلامت فردی تاثیر بسزایی دارند. توجه به شاخص های ادراکی کیفیت محیطی، می تواند منجر به تغییرات پایداری در طرح های معماری شود. هدف از این تحقیق، شناخت شاخص های ادراکی کیفیت محیطی مراکز درمانی و استفاده از این شاخص ها، برای ارزیابی کیفیت های فیزیکی- فضایی آن مراکز است. محیط مورد مطالعه تحقیق حاضر، یکی از بیمارستان های خصوصی یزد بود.

 مطالعه حاضر مطالعه ای مقطعی بود که در سال 1400 در یکی از بیمارستان های خصوصی یزد انجام شد. جامعه آماری تحقیق شامل بیماران، ملاقات کنندگان و همراهان بیمار و کارکنان بود. تعداد 73 کاربر از بخش مراقبت و بستری کودکان و تعداد 47 کاربر از بخش انتظار بیماران سرپایی، به روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب گردید. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته، شامل 27 سوال با طیف 5 گزینه ای لیکرت و 5 سوال جمعیت شناختی بود که روایی آن مورد تایید 10 نفر از متخصصین حوزه معماری و روانشناسی، قرار گرفت. همچنین پایایی پرسشنامه با آزمون آلفای کرونباخ  با مقدار 0/75، تایید گردید. سوالات پرسشنامه شامل 3 بعد از شاخص های ادراکی کیفیت محیط بیمارستان بود. 2 بعد، جنبه های فیزیکی فضاهای خارجی بیمارستان و فضای داخلی بخش های مورد بررسی را ارزیابی می کرد و 1 بعد جنبه های اجتماعی را ارزش گذاری می نمود. برای تحلیل آماری از روش های توصیفی (فراوانی، میانگین و غیره) و نرم افزار SPSS 26 استفاده گردید.

برآیند درصدها در بعد جنبه های فضایی- فیزیکی فضاهای خارجی بیمارستان، بخش مراقبت و بستری کودکان، بخش انتظار بیماران سرپایی و در بعد جنبه های اجتماعی- عملکردی فضاهای بیمارستان، به ترتیب 25 +، 38/38 +، 44/73 + و 36 + درصد به دست آمد.

براساس نتایج به دست آمده، برآیند درصدها در بعد جنبه های فضایی- فیزیکی فضاهای خارجی بیمارستان، بخش مراقبت و بستری کودکان، بخش انتظار بیماران سرپایی و در بعد جنبه های اجتماعی- عملکردی فضاهای بیمارستان، حاکی از وضعیت مطلوب بعد از دید کاربران است.