بررسی و تحلیل مهم ترین علل ثبات سیاسی و عدم وجود اعتراضات دموکراسی خواهانه در امارات متحده عربی

پژوهش حاضر می کوشد با روشی توصیفی-تحلیلی و با استفاده از داده های کمی و کیفی به بررسی و تحلیل مهم ترین دلایل ثبات سیاسی و عدم وجود تکانه های دموکراسی خواهانه در امارات متحده عربی بپردازد. نظریات دولت رانتیر و اقتصاد رانتی-نفتی، رانتیریسم متاخر و نوپاتریمونیالیسم و تلفیق این موارد، چارچوب نظری تحقیق حاضر را تشکیل می دهند. یافته های تحقیق نشان می دهد که امارات برای جلوگیری از جنبش های اعتراضی و برهم خوردن ثبات سیاسی، دو استراتژی هم زمان و مکمل هم در اقتصاد و سیاست اتخاذ کرده است. امارات در اقتصاد به دنبال استراتژی تنوع بخشی به اقتصاد و فاصله گیری از اقتصاد رانتی و تک محصولی و در نتیجه کاهش آسیب پذیری در اقتصاد می باشد. در سیاست نیز حکومت امارات به دنبال الگوی دولت پاسخگو اما غیردموکراتیک است. دولتی که به مطالبات اقتصادی و رفاهی پاسخ های بسیار مناسبی می دهد اما در حوزه سیاست به شدت غیردموکراتیک بوده و تنها دست به اصلاحات سطحی و تاکتیکی می زند. بنا به دلایل گفته شده، امارات ثبات سیاسی خود را حفظ کرده و دچار تکانه های شدید سیاسی نشده است. اما بنا به دلایلی چون، تحولات بین نسلی و ظهور طبقه متوسط جدید در خارج از شبکه حمایتی شیوخ حاکم، ترکیب جمعیتی و فعال شدن مهاجران، پایان پذیری درآمدهای نفتی، افزایش آگاهی سیاسی و کاهش مشروعیت های سنتی-قبیله ای امارات در آینده نمی تواند مانند امروز از امواج دموکراسی خواهی مصون بوده یا در برابر آن مقاومت بالایی نشان دهد.