تاثیر ادراک مطلوبیت فضای ورزشی پارکی بر فرهنگ شهروندی با نقش میانجی سر زندگی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیرادراک مطلوبیت فضای ورزشی پارکی بر فرهنگ شهروندی با نقش میانجی سر زندگی و ارایه مدل بود. تحقیق به روش توصیفی – تحلیلی و به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری کلیه افراد 18 سال به بالا که حداقل هفته ای دوبار از فضاهای ورزشی در شهر تهران استفاده می کنند جامعه آماری تحقیق را تشکیل دادند. براساس جدول کوکران برای جامعه نامحدود 384 نفر در نظر گرفته می شود که با احتساب 5% احتمال ریزش 400 نفر به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. یرای اندازه گیری متعیرهای تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته ادراک مطلوبیت فضای ورزشی پارکی، فرهنگ شهروندی توسلی (1388)، سر زندگی شهری رخشانی نسب و رشیدیان (1396) استفاده شد. در این پژوهش برای اعتبار سازه (تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی)، برای تعیین پایایی مدل از پایایی ترکیبی و آلفای کرونباخ و از شاخص‌های روایی واگرا و همگرا (Ave) و مدل سازی معادلات ‌ساختاری از نرم افزارهای اس.پی.اس نسخه 23 و پی.ال.اس نسخه 2 استفاده شد. شاخص برازش مدل 72/0 =GOF گزارش شد. نتایج نشان داد که ادراک مطلوبیت فضای ورزشی پارکی بر فرهنگ شهروندی با نقش میانجی سر زندگی تاثیر دارد. بنابراین اگر اماکن ورزشی فضایی پارکی امن و مطلوب را فراهم سازیم و فعالیت ها و تفریحات سالم به گونه ای سازمان یافته و مطابق با ارزش های جامعه میسر گردد، حضور فعال مردم و به تبع آن سرزندگی و زیست پذیری افراد جامعه افزایش می یابد.