فروپاشی یا اختلال اجتماعی

این مقاله، پژوهشی است در حوزه اختلال اجتماعی، و در صدد است به این پرسش پاسخ دهد که آیا به کارگرفتن مفهوم فروپاشی اجتماعی برای توصیف جامعه ایران که با انواع مختلفی از آسیب های اجتماعی روبه روست، موضوعیت دارد و یا ضرورت دارد که از واژگان دیگری استفاده کنیم؟ این وضعیت را چگونه باید تبیین کرد؟

این مطالعه پژوهشی نظری تحلیلی است که داده های مورد نیاز با استفاده از روش کتابخانه ای به دست آمده است.

بنا به نتایج این مقاله، صرف نظر از این که خود مفهوم فروپاشی اجتماعی اساسا مفهومی غیردقیق و غیرعلمی است، استفاده از این مفهوم برای جامعه ایران مطلوب نیست و اصطلاح دقیق توضیح دهنده وضعیت موجود، اختلال اجتماعی است که متاسفانه در همه حوزه های جامعه شاهد آن هستیم. این وضعیت نیز عموما ناشی از نگرش بیش از حد ایدیولوژیک به فرهنگ و جامعه، سیاست های یکسان ساز فرهنگی، دوگانگی های نهادی، لیبرالیستی شدن حوزه اقتصاد و ناهمخوانی آن با منطق سایر حوزه های اجتماعی است. البته در بروز این وضعیت نباید از نقش عوامل بیرونی که خود را در چند دهه گذشته در قالب انواع تحریم ها نشان داده است، غافل بود.

فایق آمدن بر اختلال های اجتماعی و ایجاد تعادل در نظام اجتماعی نیازمند اقدام هایی در سطح کلان و حوزه های سیاست گذاری کلان است.