مروری بر تهیه نانوالیاف دوخاصیتی با روش الکتروریسی همبر

الکتروریسی، از روش های آسان و کارآمد برای تهیه نانوالیاف در مقیاس آزمایشگاهی و صنعتی است. طی سال های اخیر، مطالعات انجام شده بیانگر توجه ویژه به ساختارهای خاص، افزایش کاربرد و رفع نقص های روش های پیشین است. ساختار دوخاصیتی، از ساختارهای نوین و پرکاربرد است که گزارش های منتشرشده درباره آن، به دلیل محدودیت و چالش های موجود در دستیابی به ساختار دوخاصیتی، از قبیل طراحی افشانک، جدایش فاز دو محلول پلیمری در حین الکتروریسی، واپایش سرعت جریان، درنظرگرفتن ولتاژ بهینه و سایر پارامترها، محدود است. الکتروریسی مجاور یکی از راه های معمول برای دستیابی بدین ساختار خاص است که می توان به کمک آن و طراحی افشانک مناسب، دو محلول پلیمری را به طور هم زمان الکتروریسی کرد. در این روش، تهیه افشانک و طراحی پارامترهای وابسته به آن مانند قطر سوزن، زاویه و فاصله بین دو افشانک، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. همچنین، پارامترهای مربوط به رفتار ریولوژیکی پلیمر، به ویژه گرانروی، از نکات حیاتی در دستیابی بدین ساختار خاص است. در این مقاله، ضمن مرور روش های تهیه نانوالیاف دوخاصیتی به روش الکتروریسی مجاور، ساختارهای نوین بر مبنای نانوالیاف دوخاصیتی شامل بررسی ساختار و روش های تولید از طریق الکتروریسی مجاور نیز به طور اجمالی بررسی شده است.