اثربخشی آموزش مبتنی بر تلفن همراه بر خود راهبری یادگیری، مهارت های حل مساله و عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور

این پژوهش به منظور اثربخشی آموزش مبتنی بر تلفن همراه با خودراهبری یادگیری، مهارت های حل مساله و عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور بوکان انجام شد. روش تحقیق این پژوهش از نوع طر های تحقیق آزمایشی مداخله ای پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان رشته علوم تربیتی دانشگاه پیام نور(120 نفر) بود بدین منظور 60 نفر که براساس آزمون هوش ریون(بهره هوشی بین 110-90) همتاسازی شده بودند، به عنوان نمونه در دو گروه آزمایش (30 نفر) و کنترل (30 نفر) به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده گمارده شدند. سپس در دو گروه آموزش مبتنی بر تلفن همراه (آزمایش) و آموزش سنتی(کنترل) پیش آزمون مقیاس خودراهبری یادگیری فیشر و همکاران (2001)، مقیاس مهارت های حل مساله هپنر و پترسون(1982) و مقیاس محقق ساخته آمار جهت سنجش عملکرد تحصیلی اجرا شد و سپس گروه آزمایشی هشت جلسه 60 دقیقه ای و در مدت 4 هفته متوالی به وسیله تلفن همراه آموزش دیدند و گروه کنترل به وسیله تلفن همراه آموزشی دریافت نکردند و پس از آن از همه آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد و نتایج مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس برای متغیرهای خودراهبری در یادگیری و مولفه های آن، مهارت های ادراک حل مساله و مولفه های آن و عملکرد تحصیلی درسطح01/0P < تفاوت معناداری را نشان داد.