تبیین مدل ارزیابی انتخاب و ترجیحات در ساختمان های مسکونی-آپارتمانی در مناطق شهری، مناطق 1، 6، 13 و 22 تهران

با توجه به ماهیت مسکن، انتخاب یا ترجیح آن برای هر فرد از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف این تحقیق، تعیین و بررسی الگوی ارتباط معیارهای ترجیحات مسکونی در بین شهروندان تهرانی است. روش تحقیق: این تحقیق به روش پیمایش مقطعی صورت گرفته واحد تحلیل فرد است و جامعه آماری پژوهش را شهروندان تهرانی بالای هجده سال تشکیل می دهند. تعداد 310 نفر به عنوان نمونه آماری و با توجه به نمونه گیری تصادفی سیستماتیک منتخب شدند. گردآوری اطلاعات پرسش نامه محقق ساخته و جهت تحلیل نتایج از شیوه های آماری هم چون تحلیل عاملی تاییدی، تفاوت میانگین های یک نمونه ای، تفاوت میانگین های چند نمونه ای و تحلیل مسیر بهره گرفته شد. نتایج آزمون تفاوت میانگین های تک نمونه ای نشان داد که تمامی شاخص ها از نظر پاسخگویان با اهمیت هستند. تحلیل تفاوت میانگین ها نشان داد که به ترتیب معیارهای «فرهنگی- اجتماعی»، «فیزیکی- کالبدی»، «محیطی» و «اقتصادی» در انتخاب مسکن دارای اهمیت هستند و این معیارها در مناطق مختلف شهری دارای یک میزان اهمیت می باشند و تفاوت معنی داری در مناطق مختلف مشاهده نشد. معیار «اقتصادی» اگرچه از نظر پاسخگویان کم ترین اهمیت را به خود اختصاص می دهد اما مدل مسیر نشان داد که تاثیر معنی داری بر اهمیت دیگر معیارها دارد. نتایج این تحقیق می تواند مدنظر برنامه ریزان و سیاست گذاران مسکن و هم چنین طراحان معمار قرار گیرد.